Καλημέρα σας. Ὀνομάζομαι Μ... καὶ εἶμαι 32 χρονῶν. Ἔχω 5 παιδάκια, τὰ
τελευταῖα δίδυμα. Θὰ σᾶς περιγράψω πιὸ κάτω τὸ θαῦμα ποὺ ζήσαμε ὅλοι ἀπὸ
τὴν Ἁγία Βερονίκη.
Ὅταν ἀνακάλυψα ὅτι ἤμουν ἔγκυος πῆγα στὸ γιατρὸ καὶ τοῦ ζήτησα νὰ ἀποβάλω (σ.σ. ἐνν. νὰ κάνει ἔκτρωση). Μεγάλο ἁμάρτημα καὶ μόνο ποὺ τὸ λέω, εἰδικὰ γιὰ ἐμένα ποὺ πιστεύω πολύ, ἀλλὰ ἤμουν ἀπελπισμένη Ὁ γιατρός μου μὲ ἔβαλε στὴν τηλεόραση (σ.σ. ὑπερηχογράφο) καὶ μοῦ λέει: «Μ... μου, ἔχουμε 2 παιδάκια καὶ ὄχι ἕνα». Δὲν ἤξερα τί νὰ ἔκανα.
Ὁ γιατρὸς τότε μὲ ἔδιωξε καὶ μοῦ εἶπε νὰ ἐπιστρέψω σὲ 2 ἑβδομάδες. Ἔκλαιγα, δὲν ἤθελα ἄλλα μωρά, εἶχα ἤδη 3 καὶ ἕνα ἀδελφὸ σοβαρὰ ἄρρωστο ποὺ χρειάζεται τὴν καθημερινή μας φροντίδα, ἄρα πολὺ δύσκολα νὰ ἀποδεχθῶ ἀκόμα 2 μωρὰ στὴν οἰκογένεια. Ἤδη ἤξερα ὅτι ἡ θρησκεία μου, ἡ ἠθική μου καὶ τὰ πιστεύω μου δὲν θὰ μὲ ἄφηναν νὰ κάνω ἀποβολή (ἔκτρωση). Ὅλοι μοῦ ἔλεγαν, «...δὲν πειράζει, δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι»!
Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ 3ου μήνα φάνηκε ὅτι ἦσαν ἕνα κοριτσάκι καὶ ἕνα ἀγοράκι. Τὸ κοριτσάκι ὅμως ἔμενε πίσω ἀπὸ φαγητό, βάρος, ὕψος κτλ. Ὁ γιατρός μου εἶπε ὅτι θὰ χάναμε τὸ κοριτσάκι, ἀπὸ ἀτροφία, κατὰ πᾶσα πιθανότητα καὶ τὸ ἀγοράκι, γιὰ τὸ πολὺ φαγητό ( ὑπερτροφία). Μὲ προετοίμασε ψυχολογικὰ γιὰ νὰ μεταβῶ στὴν Ἀγγλία γιὰ νὰ μπορέσω νὰ κάνω διαχωρισμό. Στὴν περίπτωση ποὺ τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ 2 μωρὰ πέθαινε νὰ σώσουμε τὸ ἄλλο.
Μετὰ ἀπὸ πολλὲς προσευχὲς στὸν 5ο μήνα ὅλα ἦταν φυσιολογικὰ καὶ γιὰ τὰ 2 μωρά, τότε κατάλαβα τὸ λάθος μου γιὰ τὶς σκέψεις μου. Εἶχα μία φυσιολογικὴ ἐγκυμοσύνη, ὅλα ἔβαιναν καλῶς. Στὸ τέλος τοῦ 5ου μήνα, ἀρχὲς 6ου ὁ γιατρὸς εἶδε κάτι στὸν ἐγκέφαλο τοῦ κοριτσιοῦ, τὸν εἶδα νὰ ἐλέγχει τὶς προηγούμενες ἐξετάσεις ξανὰ καὶ ξανὰ καὶ δὲν ἔβλεπε κάτι, τώρα ὅμως κάτι φαινόταν, μία κουκκίδα ἦταν. Μοῦ εἶπε σὲ μία ἑβδομάδα νὰ ξαναπάω.
Τότε μὲ ἐνημέρωσε, μετὰ ἀπὸ ἔλεγχο, ὅτι τὸ ἕνα μωράκι, τὸ κοριτσάκι, εἶχε περισσότερο ὑγρὸ στὸν ἐγκέφαλο. Δὲν ἦταν εἰδικότητά του νὰ τὸ μελετήσει περισσότερο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν 1η φορὰ ποὺ τὸ εἶδε ἔκανε τὶς ἐνέργειές του γιὰ νὰ μὲ δεῖ κάποιος γιατρὸς μὲ εἰδικότητα καὶ μὲ ἐνημέρωσε ὅτι μοῦ ἔκλεισε ἤδη ραντεβού. Τρομοκρατηθήκαμε μὲ τὸν ἄντρα μου, παγώσαμε.
Πήγαμε στὸ γιατρὸ καὶ ὄντως, μετὰ ἀπὸ ἐξέταση καὶ στὰ 2 μωρά μας, ἐπιβεβαίωσε τὶς ὑποψίες τοῦ γυναικολόγου μου. Δὲν μπορούσαμε νὰ κάνουμε τίποτα, ἀπολύτως τίποτα, μεγάλο σόκ. Σὲ 3 ἑβδομάδες ξανὰ στοὺς γιατρούς, ξανὰ μετρήσεις, ἀκόμη περισσότερο τὸ ὑγρό, κάθε φορὰ 2 ἑκ. τὴν τρίτη φορᾶ τὸ ἴδιο 2 ἑκ+. Μοῦ εἶπαν ἂν ἤθελα νὰ κάνω παρακέντηση ( ἀμνιοπαρακέντηση) γιὰ νὰ δοῦμε ἂν τὸ μωρὸ θὰ ἐρχόταν μὲ Σύνδρομο Down, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐρχόταν δὲν θὰ μποροῦσα πλέον νὰ κάνω ἀποβολὴ ( ἔκτρωση). Όμως, καὶ ἂν εἶχα τὴν ἐπιλογὴ αὐτή, πάλι δὲν θὰ ἔκανα.
Ἔφτασα 7,5 μηνῶν καὶ τὸ ὑγρὸ ἔφτασε στὰ 17 ἑκ., μὲ βάση τὴ μέτρηση τοῦ ἑνὸς γιατροῦ, καὶ στὰ 19 ἑκ (στὴ μέτρηση) τοῦ ἄλλου. Μοῦ ἐξήγησαν ὅτι ἀποδεκτό, φυσιολογικὸ γιὰ τοὺς γιατροὺς ἦταν μέχρι 10 ἑκ. Ὅταν μοῦ εἶπε ὁ γιατρὸς ὅτι ἔφτασε τὰ 17 ἑκ, ξαπλωμένη ὅπως ἤμουν, ἔκλεισα τὰ μάτια καὶ στὸ μυαλό μου ἦρθε ἡ Ἁγία Βερονίκη. Ἐδῶ, νὰ κάνω μία παρένθεση καὶ νὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποὺ ἄκουσα γιὰ τὴν Ἁγία.
Ὅταν ἔκανα τὸ 2ο παιδί μου, κοριτσάκι, καὶ πρὶν γεννηθεῖ, ἡ νονά της ἤθελε νὰ τὴν ὀνομάσουμε Βερόνικα. Ἐγώ, ὅμως, ἀπὸ ἀντιδράσεις τῆς πεθερᾶς μου, εἶπα ὄχι. Δὲν θὰ χαλοῦσα σχέσεις ζωῆς γιὰ ἕνα ὄνομα. Ἀλλὰ γιὰ νὰ δεῖτε καμιὰ φορά, ἡ κόρη μου γεννήθηκε 12 Ἰουλίου, τὴν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Βερονίκης, γιατί ρώτησα ὅταν γέννησα ποιός Ἅγιος γιορτάζει καὶ ὅταν τὸ ἔψαξα τὸ εἶδα καὶ μέσα μου γέλασα καὶ εἶπα: «Ἁγία μου θὰ ἔρθει καὶ ἡ σειρά σου». Ἀλλὰ μετὰ τὴν ξέχασα, δυστυχῶς, καὶ φυσικὰ τὸ 3ο παιδὶ ἦταν ἀγόρι.
Ἐπανέρχομαι στὸ δωμάτιο τοῦ γιατροῦ. Ἔκλεισα τὰ μάτια καὶ ζήτησα ἀπὸ τὴν Ἁγία νὰ τοὺς βγάλει ὅλους ψεῦτες. «Νὰ κάνεις τὸ θαῦμα σου», τῆς εἶπα, «καὶ ἐγὼ γιὰ ἀντάλλαγμα θὰ ὀνομάσω τὴν κόρη μου μὲ τὸ ὄνομά σου καὶ θὰ λέω σὲ ὅλο τὸν κόσμο γιὰ σένα γιὰ νὰ σὲ μάθει καὶ νὰ μάθει τί δῶρο μᾶς ἔκανες».
Ὑπῆρχαν 2 ἐκδοχές, νὰ γεννηθεῖ τὸ παιδὶ μὲ Σύνδρομο Down ἢ μὲ ὑπερκινητικότητα, μὲ κάποιο πρόβλημα τέλος πάντων. Σηκώθηκα, εὐχαρίστησα τὸ γιατρὸ γιὰ τὴ βοήθειά του νὰ κατανοήσω πράγματα καὶ καταστάσεις, τοῦ εἶπα ὅτι δὲν θὰ ξαναπάω μέχρι νὰ γεννήσω, ὅτι τὸ παιδί μου δὲν θὰ ἔχει τίποτα καὶ θὰ τὸν ἐνημέρωνα. Ἀμέσως πῆγα στὸν γυναικολόγο μου, τὸν ἔβαλα νὰ μοῦ ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ ἐλέγχει μὲν τὰ μωρά, ἀλλὰ ποτὲ δὲν θὰ μοῦ πεῖ τῆς μετρήσεις καὶ θὰ ἀποφεύγω καὶ ἡ ἴδια νὰ βλέπω τὴν ὀθόνη, γιατί καταλάβαινα ποὺ ἦταν τὸ πρόβλημα. Μοῦ εἶπε, γιατί; Τοῦ εἶπα γιὰ τὴν Ἁγία καὶ ἡ ἀπάντησή του ἦταν, ἐπειδὴ πιστεύει πολὺ καὶ ὁ ἴδιος, «μακάρι νὰ κάνει τὸ θαῦμα της καὶ νὰ πιστέψω καὶ ἐγὼ σὲ ἐκείνην». Τοῦ χαμογέλασα καὶ ἔφυγα.
Μετὰ ἀπὸ ἕνα μήνα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ γεννήσω. 22 Φεβρουαρίου 2012 τὰ δι-δυμάκιά μου θὰ ἔρχονταν στὴ ζωή. Ὁ γιατρός μου προληπτικὰ ἔφερε 2ο γυναικολόγο, 2 παιδιάτρους καὶ ἔξτρα νοσοκόμες, γιὰ νὰ εἶναι προετοιμασμένος σὲ περίπτωση ποὺ τὸ μωρὸ δὲν ἦταν καλά. Προσευχήθηκα καὶ πρὶν ἀποκοιμηθῶ ἀπὸ τὸ φάρμακο τοῦ εἶπα: «Ἅμα ἡ κόρη μου εἶναι καλά, μόλις ἀνοίξω τὰ μάτια μου νὰ τραγουδᾶς», γιατί σὲ κάθε παιδὶ ποὺ ξεγεννοῦσε τραγουδοῦσε.
Καὶ αὐτὸ ἔκανε, ἄνοιξα τὰ μάτια μου καὶ τραγουδοῦσε καὶ ἐγὼ ἔκλαιγα, γιατί ἕνα παιδὶ μὲ σύνδρομο τὸ ἀντιλαμβάνεσαι ἀμέσως. Ἔκλαιγα καὶ εὐχαριστοῦσα τὴν Ἁγία, μὲ μία ἐπιφύλαξη πάντα μέσα μου μέχρι νὰ δῶ τὸν παιδίατρο. Ἔκανα 4 ὧρες νὰ δῶ τὴν κόρη μου, χρειάστηκε θερμοκοιτίδα, ἀλλὰ ὅλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι πανέμορφο μωρό, ἄσπρο ἄσπρο καὶ ξανθὸ καὶ ὁ γιός μου μελαχροινός. Συνέχεια ἔλεγα, εἶμαι πολὺ εὐτυχισμένη σήμερα καὶ μὲ κορόιδευαν. Μετὰ ἀπὸ κάποιες ὧρες ὁ παιδίατρος μᾶς εἶπε ὅτι τὸ μωρὸ φαινόταν καλά, φυσιολογικό, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ ἐλέγξουμε τὸν ἐγκέφαλο μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες. Ἐγὼ τοὺς ἔλεγα θὰ ἔρθει ἡ ὥρα, ἐπέμεναν, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἤθελα, μετὰ ἀπὸ 2 μῆνες ξύπνησα ἕνα πρωὶ καὶ εἶπα, σήμερα θὰ ἐλέγξουμε τὸ μωρό.
Πήγαμε στὸ γραφεῖο τοῦ γιατροῦ εἰδικότητας, ποὺ μὲ παρακολουθοῦσε, καὶ ἐκεῖ θὰ μᾶς ἔβλεπε ἡ σύζυγός του, εἶναι καὶ οἱ 2 γιατροὶ μὲ εἰδικότητα σὲ αὐτὰ τὰ θέματα. Ἡ γυναίκα ἐνημερώθηκε ἀπὸ τὸ σύζυγό της, ἐξέτασε τὸ μωρὸ καὶ μὲ τὰ μάτια τὴν παρακαλοῦσα νὰ μοῦ ἀπαντήσει. Μὲ κοίταξε, μοῦ χαμογέλασε καὶ μοῦ εἶπε: «Ἐσένα σὲ ἀγαπᾶ πολὺ ὁ Θεός»! Ἡ κόρη μου δὲν εἶχε σταγόνα ἀπὸ περισσότερο ὑγρὸ στὸν ἐγκέφαλο. Μᾶς διαβεβαίωσε, μᾶς ἔδωσε τὰ χαρτιὰ καὶ σὰν ἔφευγα εἶπα τοῦ γιατροῦ: «Εἶδες...»! Καὶ αὐτός μοῦ χαμογέλασε.
Κατὰ τὶς 9 τὸ βράδυ πῆρα τηλέφωνο τὸ γυναικολόγο μου, κοιμόταν, χωρὶς νὰ τοῦ πῶ τὸ ὄνομά μου τοῦ εἶπα: «Τώρα μπορεῖς νὰ πιστέψεις στὴν Ἁγία Βερονίκη, τὸ θαῦμα της τὸ ἔκανε...»! Κατάλαβε ἀμέσως...
Ἡ κόρη μου πῆρε τὸ ὄνομά της Ἁγίας Βερονίκης καὶ κάθε χρόνο κάνουμε τὴ γιορτῆς τῆς Ἁγίας καὶ φυσικὰ δὲν σταματῶ νὰ μιλῶ ποτὲ γιὰ Αὐτὴν ὅπου βρεθῶ καὶ ὅπου σταθῶ, Τὴν εὐχαριστῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου γιὰ τὸ μωρό μου καὶ γιατί ἀπέδειξε ὅτι καὶ σήμερα οἱ Ἅγιοί μας κάνουν θαύματα. Σᾶς εὐχαριστῶ.
πηγή: el-gr.facebook.com/agiaVeronica
Ὅταν ἀνακάλυψα ὅτι ἤμουν ἔγκυος πῆγα στὸ γιατρὸ καὶ τοῦ ζήτησα νὰ ἀποβάλω (σ.σ. ἐνν. νὰ κάνει ἔκτρωση). Μεγάλο ἁμάρτημα καὶ μόνο ποὺ τὸ λέω, εἰδικὰ γιὰ ἐμένα ποὺ πιστεύω πολύ, ἀλλὰ ἤμουν ἀπελπισμένη Ὁ γιατρός μου μὲ ἔβαλε στὴν τηλεόραση (σ.σ. ὑπερηχογράφο) καὶ μοῦ λέει: «Μ... μου, ἔχουμε 2 παιδάκια καὶ ὄχι ἕνα». Δὲν ἤξερα τί νὰ ἔκανα.
Ὁ γιατρὸς τότε μὲ ἔδιωξε καὶ μοῦ εἶπε νὰ ἐπιστρέψω σὲ 2 ἑβδομάδες. Ἔκλαιγα, δὲν ἤθελα ἄλλα μωρά, εἶχα ἤδη 3 καὶ ἕνα ἀδελφὸ σοβαρὰ ἄρρωστο ποὺ χρειάζεται τὴν καθημερινή μας φροντίδα, ἄρα πολὺ δύσκολα νὰ ἀποδεχθῶ ἀκόμα 2 μωρὰ στὴν οἰκογένεια. Ἤδη ἤξερα ὅτι ἡ θρησκεία μου, ἡ ἠθική μου καὶ τὰ πιστεύω μου δὲν θὰ μὲ ἄφηναν νὰ κάνω ἀποβολή (ἔκτρωση). Ὅλοι μοῦ ἔλεγαν, «...δὲν πειράζει, δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι»!
Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ 3ου μήνα φάνηκε ὅτι ἦσαν ἕνα κοριτσάκι καὶ ἕνα ἀγοράκι. Τὸ κοριτσάκι ὅμως ἔμενε πίσω ἀπὸ φαγητό, βάρος, ὕψος κτλ. Ὁ γιατρός μου εἶπε ὅτι θὰ χάναμε τὸ κοριτσάκι, ἀπὸ ἀτροφία, κατὰ πᾶσα πιθανότητα καὶ τὸ ἀγοράκι, γιὰ τὸ πολὺ φαγητό ( ὑπερτροφία). Μὲ προετοίμασε ψυχολογικὰ γιὰ νὰ μεταβῶ στὴν Ἀγγλία γιὰ νὰ μπορέσω νὰ κάνω διαχωρισμό. Στὴν περίπτωση ποὺ τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ 2 μωρὰ πέθαινε νὰ σώσουμε τὸ ἄλλο.
Μετὰ ἀπὸ πολλὲς προσευχὲς στὸν 5ο μήνα ὅλα ἦταν φυσιολογικὰ καὶ γιὰ τὰ 2 μωρά, τότε κατάλαβα τὸ λάθος μου γιὰ τὶς σκέψεις μου. Εἶχα μία φυσιολογικὴ ἐγκυμοσύνη, ὅλα ἔβαιναν καλῶς. Στὸ τέλος τοῦ 5ου μήνα, ἀρχὲς 6ου ὁ γιατρὸς εἶδε κάτι στὸν ἐγκέφαλο τοῦ κοριτσιοῦ, τὸν εἶδα νὰ ἐλέγχει τὶς προηγούμενες ἐξετάσεις ξανὰ καὶ ξανὰ καὶ δὲν ἔβλεπε κάτι, τώρα ὅμως κάτι φαινόταν, μία κουκκίδα ἦταν. Μοῦ εἶπε σὲ μία ἑβδομάδα νὰ ξαναπάω.
Τότε μὲ ἐνημέρωσε, μετὰ ἀπὸ ἔλεγχο, ὅτι τὸ ἕνα μωράκι, τὸ κοριτσάκι, εἶχε περισσότερο ὑγρὸ στὸν ἐγκέφαλο. Δὲν ἦταν εἰδικότητά του νὰ τὸ μελετήσει περισσότερο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν 1η φορὰ ποὺ τὸ εἶδε ἔκανε τὶς ἐνέργειές του γιὰ νὰ μὲ δεῖ κάποιος γιατρὸς μὲ εἰδικότητα καὶ μὲ ἐνημέρωσε ὅτι μοῦ ἔκλεισε ἤδη ραντεβού. Τρομοκρατηθήκαμε μὲ τὸν ἄντρα μου, παγώσαμε.
Πήγαμε στὸ γιατρὸ καὶ ὄντως, μετὰ ἀπὸ ἐξέταση καὶ στὰ 2 μωρά μας, ἐπιβεβαίωσε τὶς ὑποψίες τοῦ γυναικολόγου μου. Δὲν μπορούσαμε νὰ κάνουμε τίποτα, ἀπολύτως τίποτα, μεγάλο σόκ. Σὲ 3 ἑβδομάδες ξανὰ στοὺς γιατρούς, ξανὰ μετρήσεις, ἀκόμη περισσότερο τὸ ὑγρό, κάθε φορὰ 2 ἑκ. τὴν τρίτη φορᾶ τὸ ἴδιο 2 ἑκ+. Μοῦ εἶπαν ἂν ἤθελα νὰ κάνω παρακέντηση ( ἀμνιοπαρακέντηση) γιὰ νὰ δοῦμε ἂν τὸ μωρὸ θὰ ἐρχόταν μὲ Σύνδρομο Down, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐρχόταν δὲν θὰ μποροῦσα πλέον νὰ κάνω ἀποβολὴ ( ἔκτρωση). Όμως, καὶ ἂν εἶχα τὴν ἐπιλογὴ αὐτή, πάλι δὲν θὰ ἔκανα.
Ἔφτασα 7,5 μηνῶν καὶ τὸ ὑγρὸ ἔφτασε στὰ 17 ἑκ., μὲ βάση τὴ μέτρηση τοῦ ἑνὸς γιατροῦ, καὶ στὰ 19 ἑκ (στὴ μέτρηση) τοῦ ἄλλου. Μοῦ ἐξήγησαν ὅτι ἀποδεκτό, φυσιολογικὸ γιὰ τοὺς γιατροὺς ἦταν μέχρι 10 ἑκ. Ὅταν μοῦ εἶπε ὁ γιατρὸς ὅτι ἔφτασε τὰ 17 ἑκ, ξαπλωμένη ὅπως ἤμουν, ἔκλεισα τὰ μάτια καὶ στὸ μυαλό μου ἦρθε ἡ Ἁγία Βερονίκη. Ἐδῶ, νὰ κάνω μία παρένθεση καὶ νὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποὺ ἄκουσα γιὰ τὴν Ἁγία.
Ὅταν ἔκανα τὸ 2ο παιδί μου, κοριτσάκι, καὶ πρὶν γεννηθεῖ, ἡ νονά της ἤθελε νὰ τὴν ὀνομάσουμε Βερόνικα. Ἐγώ, ὅμως, ἀπὸ ἀντιδράσεις τῆς πεθερᾶς μου, εἶπα ὄχι. Δὲν θὰ χαλοῦσα σχέσεις ζωῆς γιὰ ἕνα ὄνομα. Ἀλλὰ γιὰ νὰ δεῖτε καμιὰ φορά, ἡ κόρη μου γεννήθηκε 12 Ἰουλίου, τὴν ἡμέρα τῆς Ἁγίας Βερονίκης, γιατί ρώτησα ὅταν γέννησα ποιός Ἅγιος γιορτάζει καὶ ὅταν τὸ ἔψαξα τὸ εἶδα καὶ μέσα μου γέλασα καὶ εἶπα: «Ἁγία μου θὰ ἔρθει καὶ ἡ σειρά σου». Ἀλλὰ μετὰ τὴν ξέχασα, δυστυχῶς, καὶ φυσικὰ τὸ 3ο παιδὶ ἦταν ἀγόρι.
Ἐπανέρχομαι στὸ δωμάτιο τοῦ γιατροῦ. Ἔκλεισα τὰ μάτια καὶ ζήτησα ἀπὸ τὴν Ἁγία νὰ τοὺς βγάλει ὅλους ψεῦτες. «Νὰ κάνεις τὸ θαῦμα σου», τῆς εἶπα, «καὶ ἐγὼ γιὰ ἀντάλλαγμα θὰ ὀνομάσω τὴν κόρη μου μὲ τὸ ὄνομά σου καὶ θὰ λέω σὲ ὅλο τὸν κόσμο γιὰ σένα γιὰ νὰ σὲ μάθει καὶ νὰ μάθει τί δῶρο μᾶς ἔκανες».
Ὑπῆρχαν 2 ἐκδοχές, νὰ γεννηθεῖ τὸ παιδὶ μὲ Σύνδρομο Down ἢ μὲ ὑπερκινητικότητα, μὲ κάποιο πρόβλημα τέλος πάντων. Σηκώθηκα, εὐχαρίστησα τὸ γιατρὸ γιὰ τὴ βοήθειά του νὰ κατανοήσω πράγματα καὶ καταστάσεις, τοῦ εἶπα ὅτι δὲν θὰ ξαναπάω μέχρι νὰ γεννήσω, ὅτι τὸ παιδί μου δὲν θὰ ἔχει τίποτα καὶ θὰ τὸν ἐνημέρωνα. Ἀμέσως πῆγα στὸν γυναικολόγο μου, τὸν ἔβαλα νὰ μοῦ ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ ἐλέγχει μὲν τὰ μωρά, ἀλλὰ ποτὲ δὲν θὰ μοῦ πεῖ τῆς μετρήσεις καὶ θὰ ἀποφεύγω καὶ ἡ ἴδια νὰ βλέπω τὴν ὀθόνη, γιατί καταλάβαινα ποὺ ἦταν τὸ πρόβλημα. Μοῦ εἶπε, γιατί; Τοῦ εἶπα γιὰ τὴν Ἁγία καὶ ἡ ἀπάντησή του ἦταν, ἐπειδὴ πιστεύει πολὺ καὶ ὁ ἴδιος, «μακάρι νὰ κάνει τὸ θαῦμα της καὶ νὰ πιστέψω καὶ ἐγὼ σὲ ἐκείνην». Τοῦ χαμογέλασα καὶ ἔφυγα.
Μετὰ ἀπὸ ἕνα μήνα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ γεννήσω. 22 Φεβρουαρίου 2012 τὰ δι-δυμάκιά μου θὰ ἔρχονταν στὴ ζωή. Ὁ γιατρός μου προληπτικὰ ἔφερε 2ο γυναικολόγο, 2 παιδιάτρους καὶ ἔξτρα νοσοκόμες, γιὰ νὰ εἶναι προετοιμασμένος σὲ περίπτωση ποὺ τὸ μωρὸ δὲν ἦταν καλά. Προσευχήθηκα καὶ πρὶν ἀποκοιμηθῶ ἀπὸ τὸ φάρμακο τοῦ εἶπα: «Ἅμα ἡ κόρη μου εἶναι καλά, μόλις ἀνοίξω τὰ μάτια μου νὰ τραγουδᾶς», γιατί σὲ κάθε παιδὶ ποὺ ξεγεννοῦσε τραγουδοῦσε.
Καὶ αὐτὸ ἔκανε, ἄνοιξα τὰ μάτια μου καὶ τραγουδοῦσε καὶ ἐγὼ ἔκλαιγα, γιατί ἕνα παιδὶ μὲ σύνδρομο τὸ ἀντιλαμβάνεσαι ἀμέσως. Ἔκλαιγα καὶ εὐχαριστοῦσα τὴν Ἁγία, μὲ μία ἐπιφύλαξη πάντα μέσα μου μέχρι νὰ δῶ τὸν παιδίατρο. Ἔκανα 4 ὧρες νὰ δῶ τὴν κόρη μου, χρειάστηκε θερμοκοιτίδα, ἀλλὰ ὅλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι πανέμορφο μωρό, ἄσπρο ἄσπρο καὶ ξανθὸ καὶ ὁ γιός μου μελαχροινός. Συνέχεια ἔλεγα, εἶμαι πολὺ εὐτυχισμένη σήμερα καὶ μὲ κορόιδευαν. Μετὰ ἀπὸ κάποιες ὧρες ὁ παιδίατρος μᾶς εἶπε ὅτι τὸ μωρὸ φαινόταν καλά, φυσιολογικό, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ ἐλέγξουμε τὸν ἐγκέφαλο μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες. Ἐγὼ τοὺς ἔλεγα θὰ ἔρθει ἡ ὥρα, ἐπέμεναν, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν ἤθελα, μετὰ ἀπὸ 2 μῆνες ξύπνησα ἕνα πρωὶ καὶ εἶπα, σήμερα θὰ ἐλέγξουμε τὸ μωρό.
Πήγαμε στὸ γραφεῖο τοῦ γιατροῦ εἰδικότητας, ποὺ μὲ παρακολουθοῦσε, καὶ ἐκεῖ θὰ μᾶς ἔβλεπε ἡ σύζυγός του, εἶναι καὶ οἱ 2 γιατροὶ μὲ εἰδικότητα σὲ αὐτὰ τὰ θέματα. Ἡ γυναίκα ἐνημερώθηκε ἀπὸ τὸ σύζυγό της, ἐξέτασε τὸ μωρὸ καὶ μὲ τὰ μάτια τὴν παρακαλοῦσα νὰ μοῦ ἀπαντήσει. Μὲ κοίταξε, μοῦ χαμογέλασε καὶ μοῦ εἶπε: «Ἐσένα σὲ ἀγαπᾶ πολὺ ὁ Θεός»! Ἡ κόρη μου δὲν εἶχε σταγόνα ἀπὸ περισσότερο ὑγρὸ στὸν ἐγκέφαλο. Μᾶς διαβεβαίωσε, μᾶς ἔδωσε τὰ χαρτιὰ καὶ σὰν ἔφευγα εἶπα τοῦ γιατροῦ: «Εἶδες...»! Καὶ αὐτός μοῦ χαμογέλασε.
Κατὰ τὶς 9 τὸ βράδυ πῆρα τηλέφωνο τὸ γυναικολόγο μου, κοιμόταν, χωρὶς νὰ τοῦ πῶ τὸ ὄνομά μου τοῦ εἶπα: «Τώρα μπορεῖς νὰ πιστέψεις στὴν Ἁγία Βερονίκη, τὸ θαῦμα της τὸ ἔκανε...»! Κατάλαβε ἀμέσως...
Ἡ κόρη μου πῆρε τὸ ὄνομά της Ἁγίας Βερονίκης καὶ κάθε χρόνο κάνουμε τὴ γιορτῆς τῆς Ἁγίας καὶ φυσικὰ δὲν σταματῶ νὰ μιλῶ ποτὲ γιὰ Αὐτὴν ὅπου βρεθῶ καὶ ὅπου σταθῶ, Τὴν εὐχαριστῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου γιὰ τὸ μωρό μου καὶ γιατί ἀπέδειξε ὅτι καὶ σήμερα οἱ Ἅγιοί μας κάνουν θαύματα. Σᾶς εὐχαριστῶ.
πηγή: el-gr.facebook.com/agiaVeronica
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου