Τι είχε κάνει η Αγία Βερονίκη για τον Χριστό;

Τι είχε κάνει η Αγία Βερονίκη για τον Χριστό;

Διαβάστε τι έγραψαν δυο κορυφαίες μορφές της Ορθοδοξίας μας, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και ο Άγιος Νεκτάριος, Επίσκοπος Πενταπόλεως (ο γνωστός Άγιος της Αιγίνης) , όπου, πέραν των άλλων, αποδεικνύουν την ιστορική προσωπικότητα του Ιησού Χριστού!..

Ο μικρός ναός της Αγίας Βερονίκης στην Αχλαδερή Λέσβου.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

12/07 - Βερονίκης της αιμορροούσης.

* H Aγία Bερονίκη η αιμορροούσα, ην ιάσατο ο Xριστός, εν ειρήνη τελειούται.

* Όλου νοητώς δράττεταί σου νυν Λόγε,
H κρασπέδου σού, πριν μόνου δραξαμένη.

Aύτη εκατάγετο από την πόλιν Πανεάδα, ιατρευθείσα δε υπό του Kυρίου από πάθος της αιμορροίας, εις ευχαριστίαν της ευεργεσίας, ετεχνούργησε καλώς τον ανδριάντα του Kυρίου, και τούτον έστησεν έμπροσθεν του οίκου της, διά να τιμάται σχετικώς και να προσκυνήται από όλους1. Kαλώς δε και θεοφιλώς πολιτευσαμένη τον επίλοιπον καιρόν της ζωής της, εν ειρήνη προς Kύριον εξεδήμησεν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Σημειούμεν εδώ, ότι εις τους πόδας του ανδριάντος του Kυρίου ον κατεσκεύασεν η αιμορροούσα αύτη, εβλάστησε μία βοτάνη, ήτις εθεράπευε διαφόρους ασθενείας. Tούτον δε συνέτριψεν, ή ο προ του Mεγάλου Kωνσταντίνου βασιλεύς Mαξιμίνος, και επήρε το χάλκωμα, ως λέγουσί τινες, ή ο παραβάτης Iουλιανός, και έβαλεν αντ’ εκείνου τον ανδριάντα του Διός, ως λέγει ανώνυμός τις. Ότι δε κατά συγκατάβασιν εδέχθη τούτον ο Kύριος όρα εις τα προλεγόμενα της Oικουμενικής Eβδόμης Συνόδου εν τω ημετέρω Πηδαλίω.(*)

(*) Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Μαρτυρίαι περί της χρήσεως των εικόνων παρά τοις αρχαίοις χριστιανοίς εκ της Εκκλησιαστικής Ιστορίας.

Ότι η χρήσις των εικόνων εν τη Εκκλησία και κατ’ ιδίαν ήτο εν χρήσει παρά τοις αρχαίοις χριστιανοίς μαρτυρείται εξ αύτης της Εκκλησιαστικής ιστορίας των πρώτων του Χριστιανισμού αιώνων διότι εξ αύτης διδασκόμεθα, ότι πλείστοι Εκκλησιαστικοί άνδρες πολλά περί εικόνων έγραψαν και είπον.

Ο Ευσέβιος εν τη Εκκλησιαστική αυτού ιστορία μνημονεύει του ανδριάντος του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ον η αιμόρρους γυνή έστησεν εξ ευγνωμοσύνης εις τιμήν του Σωτήρος εν τη Καισαρεία του Φιλίππου, ην Πανεάδα οι Φοίνικες εκάλουν (Ματθ. θ' 20). Ο Ευσέβιος περί του αγάλματος τούτου λέγει τα εξής:

«Αλλ’ επειδή της δε της πόλεως εις μνήμην ελήλυθα, ουκ άξιον ηγούμαι παρελθείν διήγησιν και τοις μεθ' ημάς μνημονεύεσθαι αξίαν. Την γαρ αιμορροούσαν ην εκ των ιερών Ευαγγελίων προς του Σωτήρος ημών του πάθους απαλλαγήν εύρασθαι μεμαθήκαμεν, ενθένδεν έλεγον ορμάσθαι τον τε οίκον αύτης επί της πόλεως δείκνυσθαι, και της υπό του Σωτήρος εις αύτην ευεργεσίας θαυμαστά τρόπαια παραμένειν εστάναι γαρ εφ’ υψηλού λίθου προς μεν τας πύλας του αυτού οίκου, γυναικός εκτύπωμα χάλκινον επί γόνυ κεκλιμένον, και τεταμένας επί το πρόσθεν ταις χερσίν, ικετευούση εοικός• τούτου δε άντικρυς άλλο της αύτης ύλης ανδρός όρθιον σχήμα, διπλοίδα κοσμίως περιβεβλημένον, και την χείρα τη γυναικί προτείνον ου παρά τοις ποσίν επί της στήλης αύτης ξένον τι βοτάνης είδος φύειν ό μέχρι του κρασπέδου της του χαλκοΰ διπλοίδος ανιόν, αλεξιφάρμακον τι παντοίων νοσημάτων τυγχάνειν τούτον δε τον ανδριάντα, εικόνα του Ιησού φέρειν έλεγον έμεινε δε και εις ημάς, ως και όψει παραλαβείν επιδημήσαντας αυτούς τη πόλει και θαυμαστόν ουδέν τους πάλαι εξ εθνών ευεργετηθέντας προς του Σωτήρος ημών, ταύτα πεποιηκέναι• ότε και Αποστόλων Αυτού τας εικόνας Παύλου και Πέτρου, και αυτού δη του Χριστού, δια χρωμάτων εν γραφαίς σωζομένας ιστορήσαμεν ως εικός των παλαιών απαραφυλάκτως οία σωτήρας εθνική συνηθεία παρ’ εαυτοίς τούτον τιμάν ειωθότων τον τρόπον». (Εκκλησ. Ιστορ. Ζ' ιη').

Επίσης και ο Σωζόμενος αναφέρει περί του ανδριάντος του Σωτήρος εν τω περί των επί Ιουλιανού συμβάντων ως εξής:

«Εμοί δε των επί Ιουλιανού συμβάντων, κακείνο ρητέον σημείον μεν τοις του Χριστού δυνάμεως τεκμήριον δε της εις τον κρατούντα θεομηνίας. Επεί γαρ έγνω εν Καισαρεία του Φιλίππου, φοίνισσα δε αύτη πόλις, ην Πανεάδα ονομάζουσιν, επίσημον είναι Χριστού άγαλμα, ο του πάθους απαλλαγείσα ανέθηκεν η αιμορροούσα, καθελών τούτο, ίδιον ανέστησε• βίαιον δε πυρ εξ ουρανού πεσόν, τα περί το στήθος του ανδριάντος διέτεμε, και την κεφαλήν συν τω αυχένι κατέβαλε, και επί πρόσωπον ενέπηξεν, η το διερρωγός του στέρνου εστί και το εξ εκείνου εισέτι νυν τοιούτος έστηκε, της κεραυνίας αιθάλης πλήρης• τον δε του Χριστού ανδριάντα, τότε μεν οι Ελληνισταί σύροντες κατέαξαν μετά δε ταύτα οι χριστιανοί συλλέξαντες εν τη Εκκλησία απέθεντο, ένθα και νυν φυλάττεται από δε της βάσεως εφ’ η ίστατο ο άνδριάς ούτος, ως ιστορεί Ευσέβιος, παντοίων παθών και νοσημάτων αλεξιφάρμακος βοτάνη τις έφυεν, ης το είδος ουδείς εγνω των εν τη καθ’ ημάς ιατρών ή εμπείρων εμοί δε δοκεί μηδέν είναι θαύμα, του Θεού τοις ανθρώποις επιδημήσαντος, και τας ευεργεσίας συμβήναι ξένας• επεί και άλλα πλείστα παράδοξα κατά πόλεις και κώμας, ως είκός, μόνοις ηκρίβωται τοις επιχωρίοις, εκ της αρχήθεν παραδόσεως εγνωσμένα» (Σωζομένου Εκκλ. Ιστορ. Ε' κα).

Και ο Φιλοστόργιος επίσης εν τη Εκκλησιαστική ιστορία (Βιβλ. Ζ' 3) ιστορεί τα περί της εικόνος του Σωτήρος, ην η αιμορροούσα πίστει αμειβομένη τον ευεργέτην ανέστηκεν.

Ο δε Άγιος Αυγουστίνος επιβεβαιοί ωσαύτως (de consens. evagelist. Il.n. 16) το αυτό πράγμα δια τους χρόνους καθ’ ους έζη (354 — 430 μ. Χ.) λέγων: «'Εν πολλοίς τόποις αι εικόνες του Πέτρου και Παύλου και αυτού του Σωτήρος Χριστού εικονισμέναι εφαίνοντο» («pluribus locis simul eos Petrum et Paulum cum illo (Christo) pictos viderant»).

Ουδείς προσέτι αγνοεί την περίφημον περικοπήν του Τερτυλλιανού (de pudicitia x), εν η, μνημονεύων ούτος των Εικόνων του καλού ποιμένος, των παρισταμένων εις το βάθος των Αγίων Ποτηρίων και των κοινών ποτηρίων των πρώτων χριστιανών, λέγει ότι οι χριστιανοί εζωγράφιζον ποιμένα φέροντα επί τον ώμων πρόβατον, εις ανάμνησιν του εν τω Εύαγγελίω καλού ποιμένος (de pudicitia c. 7). «Ubi est ovis perdita, a Domino requisita...? Procedant ipsae picturae calicum vestrorum». (...)

                                   πηγή: sakketosaggelos.gr