AΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΑΙΑΣ: ΣΙΣΩΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

ΣΙΣΩΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

Ποίημα Ἀντωνίου Μάρκου (2011).

Κέντρον Ἁγιολογικῶν Μελετῶν «Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής».

Ὁ Ἱερεύς ἄρχεται τῆς Παρακλήσεως.

Ψαλμός ρμβ’ (142).

Θεός Κύριος καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.

Τόν τῆς Αἰγύπτου τῆς κλεινῆς τόν προστάτην, δεῦτε φιλέορτοι τά νῦν συνελθόντες, πνευματικοῖς τοῖς ἄσμασιν ὑμνήσωμεν φαιδρῶς· Σισώην τόν πανθαύμαστον, τῆς ἐρήμου τό κάλλος, παρ’ αὐτοῦ αἰτούμενοι ὀφλημάτων τήν λύσιν· τῶν τιμῶντων τοῦτον εὐλαβῶς καί τήν θερμήν του αἰτουμένων ἀντίληψιν.

Δόξα. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον. (Ποίημα Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)

Ἐκ παιδός γεωργήσας ζωήν τήν κρείττονα, τῶν κατ’ αὐτῆς ἐνεπλήσθης θεουργικῶν ἀγαθῶν, τῶν Ἀγγέλων μιμητά, Σισώη Ὅσιε· ὅθεν ὡς ἥλιος λαμπρός, ἀπαυγάζεις τηλαυγῶς, ἐν ὥρᾳ τῆς Σῆς ἐξόδου· δηλοποιῶν τήν Σήν δόξαν καί καταλάμπων τάς ψυχάς ἡμῶν.

Καί νῦν. Θεοτοκίον. Ἦχος δ’.

Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τάς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμή γάρ Σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ Σοῦ, Σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν’ (50).

Εἶτα ψάλλομεν ἐξ ὑπαμοιβῆς, πραείᾳ τῇ φωνῇ καί ἐν εὐλαβείᾳ, τόν παρόντα Κανόνα, οὗ ἡ ἀκροστιχίς, ΣΙΣΩΗΣ ΥΜΝΗΣΘΩ Ο ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

Ὠδή α’. Ἦχος πλ. δ’. Ὁ Εἱρμός. Ὑγράν διοδεύσας.

Σισώη συγχωρεύων ἐν οὐρανοῖς, Ἀγγέλων χορείαις, καθικέτευε ἐκτενῶς, ἁμαρτημάτων διδόναι τήν λύσιν καί πειρασμῶν τοῦ Βελίαρ ἀπάλλαξον.

Ἰλύος με κάθαρον τῆς ψυχῆς, Σισώη Πατέρων τῆς ἐρήμου Καθηγητά, καί πάσης μανίας τοῦ Βελίαρ, ῥῦσαι με, Πάτερ, θερμῇ τῇ πρεσβείᾳ Σου.

Σωθῆναι ποθούντας πάντας ἡμᾶς, τῶν τοῦ ἀλλοτρίου ἐπιθέσεων πονηρῶν, ταῖς Σαῖς θεοδέκτοις πρεσβείαις, ταῖς πρός Χριστόν τόν Θεόν ἐξαιτούμεθα.

Θεοτοκίον.

Ὠράϊσμα πάνσεπτον καί τιμή Αἰγύπτου τυγχάνων, Ὅσιε Πάτερ ἡμῶν σεπτέ, θεσπέσιε λειμών θείας ἀγάπης, τῇ Θεομήτορι τάς χείρας Σου ἔκτεινον

Ὠδή γ’. Ὁ Εἱρμός. Οὐρανίας ἀψίδος.

Ἡμαρτηκότων, ὦ Πάτερ, τοῦ Κυρίου ἐνώπιον, αἰτούμεθα ἐλέους πρεσβείαις ταῖς Σαῖς δεόμενοι· μή παύεις Τούτῳ θερμῶς ὑπέρ ἡμῶν εὐμενίζειν, ὅπως λυτρωθείημεν δεινῆς κολάσεως.

Στεφηφόρος ἀνῆλθες εἰς οὐρανούς, Ὅσιε, Σισώη ἀσκητῶν ὑποφήτα, θεοειδέστατε· διό νῦν πρέσβευε, καθικετεύων Κυρίῳ, βελῶν τῶν τοῦ ἀλάστορος ἡμᾶς λυτρώσασθαι.

Ὕδωρ βλῦσον μοι, Πάτερ, ἐξ’ οὐρανοῦ τῇ πρεσβείᾳ Σου, ὅπως κατασβέση τήν φλόγαν ἧν κατακαίει με, τῆς ἁμαρτίας δεινῶς καί τῆς ἐπερχομένης πυρί καταδίκης μου φρικτῆς προγεύσεως.

Θεοτοκίον.

Μολυνθείς ἁμαρτίαις καί ῥυπαρός εὑρισκόμενος, ὡς τό κατ’ εἰκόνα μολύνας πολυειδέστατα, σπεύδω τῇ θείᾳ Σου πρός Σόν Υἱόν μεσιτείᾳ, ὅπως καθαρθήσομαι κἀγώ ὁ πολύκλαυστος.

Διάσωσον ταῖς τοῦ Ὁσίου πρεσβείαις Παντελεήμων, ὅτι πάντες κατόπιν Σοῦ αὐτῷ καταφεύγομεν, ὡς ἔχοντα τήν πρός Σέ παρρησίαν.

'Επίβλεψον ἐπικαμπτόμενος Θεοτόκου καί τοῦ Ὁσίου ταῖς λιταῖς Οἰκτῆρμον, ἐφ’ ἡμᾶς τούς ἀσθενεῖς καί λύτρωσαι τόν λαόν Σου.

Κάθισμα. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.

Σισώη τῇ πρεσβείᾳ νῦν προσπίπτωμεν, οἱ ἐν πόνοις ψυχῆς καί θλίψεσι ὑπάρχοντες καί δι’ αὐτοῦ αἰτούμεθα τό τοῦ Κυρίου ἄμετρον ἔλεος καί τήν ταχεῖαν Τούτου συνδρομήν καί τήν βεβαίαν Αὐτοῦ ἀντίληψιν.

Ὠδή δ’. Ὁ Εἱρμός. Εἰσακήκοα Κύριε.

Ἡμᾶς πάντες, Σισώη, τούς τῇ σκέπῃ Σου νῦν σπεύδοντας, οὐρανίου χαρᾶς κέρασον, ὡς Παραδείσου πολίτης γενόμενος.

Συμπαθῶς ἐπικλώμενος, τῇ αἰτήσι τῶν πιστῶς δεομένων Σοι, Σισώη Πάτερ, δίδου ἅπασι, χαράν τήν θείαν καί ἀναφαίρετον.

Θεραπείας ἀξίωσον, τόν συντετριμμένον, Πάτερ, ἱκέτην Σου, καί εὐχαῖς Σου ἐπανάφερων εἰς τοῦ κάλλους τοῦ ἀρχαίου τήν τερπνότητα.

Θεοτοκίον.

Ὡραΐσας τῷ τόκῳ Σου, γένος τῶν ἀνθρώπων, Μῆτερ Ἀπείρανδρε, Παραδείσου τήν κατοίκησιν, τῇ Σῇ μεσιτείᾳ ἡμᾶς ἀξίωσον.

Ὠδή ε’. Ὁ Εἱρμός. Φώτισον ἡμᾶς.

Ὄντως μανικῶς τόν Σόν Κύριον ἠγάπησας, ὥσπερ γνήσιος ἐραστής μανικός, διό ἐν ἐρήμῳ τήν Σήν νεότητα ἠνάλωσας.

Τεῖχος ἀῤῥαγές τῶν τιμώντων Σε, Ἀξιάγαστε, ἐποφθείς, Αἰγύπτου γόνος ὁ λαμπρός, καί ἀρετῶν θεοειδῶν θεῖον ἐκσφράγισμα.

Ἡμῶν τῶν εὐσεβῶς γεραιρόντων τήν ἀοίδημον καί σεπτήν Σου μνήμην, Πάτερ ἀγαθέ, μή ἐπιλάθου Σαῖς πρός Κύριον δεήσεσι.

Θεοτοκίον.

Σύ Μήτηρ Θεοῦ ἀνεδείχθης, θεία Δέσποινα, διό πάντων ἡμῶν πέλεις ὁδηγός καί μεσήτρια πρός Κύριον καί πρόμαχος.

Ὠδή στ’. Ὁ Εἱρμός. Τήν δέησιν.

Ἀλέξανδρον ἐν τῷ τάφῳ ὡς εἶδες, ἐφιλοσόφησας ἐπί τοῦ τῆς ζωῆς προσκαίρου, διό Σισώη μεγάλως ἀνακράζεις, ἁμαρτωλός ἐστιν οὗτος ἤ δίκαιος, στρατιώτης ἤ μήπως Βασιλεύς, πάμπτωχος πένης ἤ κάποτε πλούσιος.

Ἰάτρευσον τά τῆς ψυχῆς μου τραύματα, ταῖς Σαῖς λιταῖς Σισώη πρός τόν Λόγον· καί ἐκ παθῶν καί μολυσμάτων ἰλύος καί βδελυρῶν με ἀπάλλαξον πράξεων· καί δυσωδείας τῆς ἐμῆς καί Παρακλήτου εὐωδίαν παράσχου μοι.

Γηθόμενοι Σοί τά νῦν προστρέχομεν, ὡς ἐν πηγῇ θεοπειθῶν αἰτημάτων, καί Σύ δεόμεθα, Πάτερ, μή παύης, ὑπέρ ἡμῶν ἱκετεύειν τόν Κτίσαντα· ἵνα ἐπομβρίση γλυκασμόν καί ἀθανάτου ζωῆς θεῖα νάματα.

Θεοτοκίον.

Ὑμνοῦμεν Σε καί εὐλογοῦμεν, Δέσποινα, καί αἰτούμεθα λιτάς Σου τάς ἁγίας· ἵνα παθῶν καί κινδύνων ῥυσθῶμεν καί πρός τήν ἄνω ζωήν καταντήσωμεν· ἔνθα χαρά ἀληθινή, ἐν τῷ φωτί τοῦ Υἱοῦ Σου τό ἀνέσπερον

Ἐπίβλεψον ἐπικαμπτόμενος Θεοτόκου καί τοῦ Ὁσίου ταῖς λιταῖς Οἰκτῆρμον, ἐφ’ ἡμᾶς τούς ἀσθενεῖς καί λύτρωσαι τόν λαόν Σου.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Μεσιτείᾳ τῆς Μητρός Σου, Πολυέλεε, ἱκεσίαις τοῦ Ὁσίου καί δεήσεσι, τῷ Σῷ λαῷ ἐπίβλεψον καί σῶσον ἡμᾶς· ἡμάρτομέν Σοι, Ἀγαθέ, καί παροργίζομεν ἀεί, τήν Σήν ἀγαθότητα· δέχου τήν μεσιτείαν τῆς ἀχράντου Μητρός Σου, ἐπικαμπτόμενος, Σωτήρ, Αὐτῆς ταῖς δεήσεσι.

Ὁ Ἱερεύς: Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον ἁγίου Εὐαγγελίου, τό ἀνάγνωσμα. Σοφία, πρόσχωμεν.

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς. Πάντα μοι παρεδόθη ὑπό τοῦ Πατρός μου καί οὐδείς ἐπιγινώσκει τόν Υἱόν, εἰμή ὁ Πατήρ. Οὐδέ τόν Πατέρα τις ἐπιγινώσκει, εἰμή ὁ Υἱός καί ὧ ἐάν βούληται ὁ Υἱός ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμί καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστι.

Δόξα. Σισώη ταῖς πρεσβείαις, λιταῖς τε, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν. Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἦχος πλ. β’. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Δεῦτε τόν Σισώην νῦν, τόν τῆς ἐρήμου πολίτην, ἐν ὕμνοις τιμήσωμεν, οἱ αὐτῷ προσπίπτοντες μετά πίστεως. Τῷ Θεῶ οὗτος γάρ, ὑπέρ λαοῦ ἅπαντος, μετά ζέσεως προσδέεται, ἐπικαλούμενος ἐφ’ ἡμᾶς Κυρίου τό ἔλεος· καί Τούτου τήν σωτήριον ἐπί τοῖς δεομένοις βοήθειαν· χαῖρε βοῶντες, δοχεῖον τοῦ Κυρίου ἐκλεκτόν καί τῆς Αὐτοῦ παρατάξεως στρατιῶτα τίμιε.

Ὠδή ζ’. Ὁ Εἱρμός. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.

Περίσωζε τούς πίστει προσπίπτοντας Σισώη τῇ Σῇ πρεσβείᾳ καί χάριτι, Ὅσιε· Χριστῶ γάρ βασιλεύεις, ἐν δόξῃ Παραδείσου, διό ἀνακράζωμεν· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἶ.

Τήν δέησιν μου δέχου, ὥσπερ θυσίαν, Πάτερ, καί ὡς εὐῶδες τερπνόν τε θυμίαμα· παθῶν δέ ἀκαθάρτων μάκρυνον δυσωδίαν ἀπό τοῦ δούλου Σου ψάλλοντος· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἶ.

Ὁ Κύριος τῶν πάντων, ἐδέχθη μαρτυρίου τήν πρόθεσιν Σισώη τῆς ψυχῆς· Πατρός τοῦ παμμεγίστου ἐν ἀσκηταῖς Πατρᾶσι, διό ἐκβοῶμεν Αὐτῶ· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἶ.

Θεοτοκίον.

Ὕμνον Σοί Θεοτόκε, ναέ τοῦ Ζωοδότου, προσφέρομεν ἐντόνως κραυγάζοντες· πύλην τῆς μετανοίας ὑπάνοιξον, Παρθένε, τοῖς βοῶσι τῶ τόκῳ Σου· ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν Θεός εὐλογητός εἶ.

Ὠδή η’. Ὁ Εἱρμός. Τόν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν.

Ἀνανεοῦμαι, καθορῶν Σούς ἀγῶνας, θεῖε Σισώη, ὑπέμεινας γάρ θλίψεις ἐν τῆ ἐρήμῳ, διά Χριστόν τόν Κτίστην.

Νίκας, ὦ Πάτερ, τοῖς Σέ τιμῶσι ἐκ πόθου, χορήγει Σαῖς πρεσβείαις πρός τόν Λόγον, Ὅν ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ ὑπάρχεις καί ἐνδοξωτέρα τῶν Σεραφείμ, Μαρία, ὡς τοῦ Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν Μητέρα.

Ὠδή θ’. Ὁ Εἱρμός. Κυρίως Θεοτόκον.

Ὡράϊσμα ἐρήμου καί ἄνθος ἐρημίας, δι’ ἐγκρατείας ἐφάνης, μακάριε, Σισώη πάτερ ἀγαθέ, καί μοναζόντων τύπος καί ὑπόδειγμα.

Ναός τοῦ Παρακλήτου, δι’ ἀσκήσεως ἐγένου, καί ἀρετῶν καταγώγιον, Ὅσιε, ὡς Ἀντωνίου μιμητής καί Παχωμίου τοῦ θείου συνέκδημος.

Ἰσχύει Παρακλήτου Σισώη ἐγεγόνεις, πειραζομένων ἀλείπτης καί μέγας φωστήρ, τῶν ἐν Αἰγύπτῳ Πατέρων, διό τιμῶμεν Σε.

Ὁμότροπος Ὁσίων πέλεις, Σισώη Πάτερ, καί ἀσκητῶν συνοδίτης, Χριστοῦ μιμητής, καί μοναζόντων κοσμήτωρ καί ἐγκαλλώπισμα.

Θεοτοκίον.

Ὑμνοῦμεν, Θεοτόκε, τό κάλλος τῆς Σῆς δόξης καί τόν ἐκ Σοῦ γεννηθέντα δοξάζομεν καί σύν Ἁγίων χορείαις Σέ μεγαλύνομεν.

Μεγαλυνάρια:

Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.

Σισώην τόν μέγαν ἐν ἀσκηταῖς, γόνον τῆς Αἰγύπτου καί ἐρήμου ἄνθος τερπνόν, τιμήσωμεν πάντες ἐν ὕμνοις εὐλογοῦντες, αὐτοῦ τήν θείαν μνήμην καί πανυπέρτιμον.

Ὡς εἶδεν Ἀλεξάνδρου τύμβον, σορόν ὀστῶν γεγυμνωμένων πάσης δόξης τε καί τιμῆς, τά πάντα ματαιότης, Σισώης ἀνεβόα, πλούσιος ἔστιν οὕτος ἤ πένης πάμπτωχος;

Ἐν τάφῳ κατακείμενον θεωρῶν, Ἀλέξανδρον τόν Μέγαν, τόν τοῦ κόσμου κατακτητήν, θανάτου μυστήριον ἐν λύπῃ κατανοῶν Σισώης ἐστέναζε.

Τό Μεγαλυνάριον τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ ἤ τῆς ἡμέρας. Καί κλείομεν μετά τοῦ

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.

Τό Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον. (Ποίημα Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου).

Ὑπό τοῦ Ἱερέως Ἀπόλυσις. Καί τῶν Χριστιανῶν ἀσπαζομένων τήν Εἰκόνα τοῦ Ὁσίου καί χριομένων δι’ ἁγίου ἐλαίου, ψάλλονται τά παρόντα Τροπάρια: Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Δεῦτε τόν Σισώην τό σεπτόν, τῶν ἐκ τῆς ἐρήμου Πατέρων, πάντες τιμήσωμεν, ὁμοῦ Ἀντωνίῳ τε, σύν Μακαρίῳ ὁμοῦ Παχωμίῳ καί εἴπωμεν αὐτοῖς μελωδοῦντες· χαίρετε τρισόλβιοι Τριάδος πρόμαχοι, Πατέρες, Ἐκκλησίας φωστῆρες καί ἡμῶν προστάται ἐν ἀνάγκαις, πάντων τε Ὀρθοδόξων οἱ ἀμύντορες.

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου.

Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς, Ἀμήν.

24 ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΙ ΟΙΚΟΙ

Ποίημα Ἀντωνίου Μάρκου (2012)

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. (Ποίημα Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου).

Ἐν ἀσκήσει Ἄγγελος ἐν γῇ ὡράθης, καταυγάζων Ὅσιε, τάς διανοίας τῶν πιστῶν, θεοσημείαις ἑκάστοτε· διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Ἀστήρ ἀνεφάνης ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, θεόφρων (γ΄), ἐν τῇ ἐρήμῳ ἀγωνισάμενος· ἐκεῖθεν δέ ἀνατείλας, τῷ κόσμῳ αὐγάζεις καί πάντας λυτροῦσαι τῶν παθῶν καί ἐν τῇ πίστει στηρίζεις ἅπαντας· ὅθεν τιμῶμεν Σε ἄδοντες ταῦτα·

Χαῖρε, Πάτερ, ὁ Βελίαρ τῷ Σῷ ἀγῶνι πατάξας·

χαῖρε, Μάκαρ, ὁ ἀρετήν καί ἀγνοίαν διδάξας·

Χαῖρε, ὁ ὑποστάς τούς τῆς ἀσκήσεως πόνους,

χαῖρε, ὁ φανεῖς ὑπέρ τούς τῆς φύσεως νόμους·

Χαῖρε, ἄνθος ὡραιότατον τῆς πικρᾶς ἐρημίας,

χαῖρε, ἀγλάϊσμα τερπνόν τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας·

Χαῖρε, ὁ ὑπάρχων τῶν Ὀρθοδόξων λαμπρότης,

χαῖρε, ὁ τυγχάνων τῆς Ἐκκλησίας φαιδρότης·

Χαῖρε, ἥλιε ὁλόφωτε τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ,

χαῖρε, βάσις ἀρραγεστάτη τοῦ ποιμνίου τοῦ Θεοῦ·

Χαῖρε, δι’ ὅν ἡ Ἐκκλησία εὐφροσύνως χορεύει,

χαῖρε, πρός ὅν ἐκβοῶσα ἐν εὐλαβείᾳ προστρέχει·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Βασιλείας οὐρανῶν τό ἀείφωτον ἐκέκτησω δι’ ἀσκήσεως, Σισώη Πατήρ ἡμῶν, διά βίου ἐν τῇ ἐρήμῳ Χριστόν ὁμολογῶν Θεόν σεσαρκωμένον, εἰς ἔλεγχον τυράννων καί ἡγεμόνων· διό καί ἀλήκτου ζωῆς ἠξιώθης, ἀναβοῶν Αὐτῷ·

Ἀλληλούϊα.

Γεωργίον Κυρίου πάντιμον ἀνεδείχθης, Πάτερ ἀξιάγαστε· Ἀντωνίου γάρ τοῦ Μεγάλου μαθητής γενόμενος, τῶν ἐν ἐρήμῳ Πατέρων φωστήρ ἀνεδείχθης, ἐκεῖθεν τήν τοῦ Πνεύματος χάριν αὐγάζεις ἡμῖν τοῖς βοῶσι·

Χαῖρε, ὁ πλάνης τάς ἐνέδρας καθελῶν,

χαῖρε, ὁ τῆς σαρκός τάς ὀρέξεις ἀνελῶν·

Χαῖρε, κανών ποιμαντικῆς διακρίσεως,

χαῖρε, λαμπάς τοῦ ἐνθέου φρονήματος·

Χαῖρε, ὁ μεγάλος ἐν τῇ θεοφρόνῳ ἀσκήσει,

χαῖρε, ὁ μέγιστος ἐν τῇ οὐρανίᾳ φρονήσει·

Χαῖρε, κρῖνον τό ἐν Αἰγύπτῳ ἐνδόξως ἀκμάσαν,

χαῖρε, ὁ εὐφραῖνον Σῇ δόξῃ τήν ὑφήλιον πᾶσαν·

Χαῖρε, ὁ ἐν ἀγῶσι στερρός καί ἀήττητος,

χαῖρε, ὁ ἐν πόνοις ἀσκητικοῖς ὁ πρόθυμος·

Χαῖρε, Αἰγύπτου τῆς ὀλβίας οὐρανοφθόγγος ἐρωδιός,

χαῖρε, κόσμου ὁ προστάτης καί πρός τά ἄνω ὁδηγός·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Δόξαν τήν τοῦ Σωτῆρος ὁλοτρόπως ποθήσας, τόν βίον ἐν τῇ ἐρήμῳ ἠνάλωσας, στάδιον ἀσκητικόν προκρίνας τῶν τοῦ κόσμου τερπνῶν καί ἠδέων· διό Αὐτῷ ἀπό καρδίας ἀνεβόας·

Ἀλληλούϊα.

Εὐλογοῦμεν Σισώην, τῆς Αἰγύπτου τόν γόνον καί αὐτῆς τό κλεινόν ἀπάνθισμα· οὗτος γάρ, οἷαπερ μέλισσα νοητή, τά κρείττονα ζηλῶν, ἀσκήσεως τήν ὁδόν τήν πρός οὐρανόν ἄγουσαν ἀκολουθῆσαι προκρίνας, ἀκούει παρ’ ἡμῶν τοιαῦτα·

Χαῖρε, ὁ μωρός καί ἀσθενής διά Χριστόν,

χαῖρε, ὁ ἄτιμος, ὡς Παῦλος λέγει, δι’ Αὐτόν·

Χαῖρε, ἡ χρυσή σάλπιγξ τῆς εὐσεβείας,

χαῖρε, ὁ διαπρύσιος κήρυξ τῆς ἀληθείας·

Χαῖρε, ὁ Σατάν καταργήσας τήν πλάνην,

χαῖρε, ὁ πιστοῖς πλουσίαν νέμων τήν χάριν·

Χαῖρε, ὁ ἀρνηθείς τό φθειρόμενον σῶμα,

χαῖρε, ὁ προαιρέσει ἐκχύσας τό αἷμα·

Χαῖρε, ὁ διά σημείων ὑπό Θεοῦ κηρυχθείς,

χαῖρε, ὁ τῶν μιγάδων προστάτης φανείς·

Χαῖρε, ἡ πολλῶν ἀσθενῶν θεραπεία,

χαῖρε, ὁ προσαχθείς τῷ Τυθέντι θυσία·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Ζῆλον θεῖον ὡς φλόγα τῇ Σῇ ψυχῇ κεκτημένος, Σισώη θεσπέσιε, βιοτῆς τῆς προσκαίρου τά τερπνά παρεῖδες καί ἀσκήσεως τήν ὁδόν προέκρινας· δι’ ἧς οὐρανίων δωρεῶν ἐγένου ἄξιος καί σωτηρίας, βοῶν Κυρίῳ τό·

Ἀλληλούϊα.

Ἤστραψεν τῷ νοητῷ τῆς Ἐκκλησίας στερεώματι Σισώης, ἀξίως ἐπισκοπεύσας τῶν παθῶν πόᾳ τῇ τοῦ Πνεύματος τούς ἐκθρεψάμενος· παιδείας δέ δραξάμενος, οὐκ ὀργίσθη αὐτῷ ὁ Κύριος· διό μετ’ εὐφροσύνης λέγομεν·

Χαῖρε, ἀστήρ πολύφωτος τοῦ νοητοῦ στερεώματος, χαῖρε, ὑψίστη ἀνόρθωσις τοῦ δεινοῦ ἡμῶν πτώματος·

Χαῖρε, τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μιμητής ζωηφόρων, χαῖρε, προπατόρων τῇ πίστει ζηλωτής θεοφόρων·

Χαῖρε, πλούτος θεοδώρητος ἀρετῶν ἀσκητικῶν, χαῖρε, σκεῦος πολυτίμητον, πλῆρες θείων δωρεῶν·

Χαῖρε, δι’ ὅν εὐσεβεῖς ἀεί εὐφροσύνως σκιρτῶσι, χαῖρε, πρός ὅν ἐν χαρᾷ νῦν μετ’ εὐλαβείας βοῶσι·

Χαῖρε, δοχεῖον τῆς τοῦ Πνεύματος χάριτος, χαῖρε, ταμεῖον πλῆρες τῆς Αὐτοῦ ἁγιότητος·

Χαῖρε, ἐγκρατείας κανών ὁ εὐθύτατος, χαῖρε, ἀπαθείας λειμών ὁ μυρίπνος·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Θεοῦ δῶρον ἡμῖν ἐδόθης, Σισώη ἀξιάγαστε· ἐν Σίβᾳ γάρ τόν Ἀλεξάνδρου τάφον εὑρών, πρό τούτου τό τῆς ζωῆς πρόσκαιρον καί μάταιον ἐφιλοσόφισας καί καρδιοστάλακτον δάκρυον ἐξέχεας, τόν θάνατον λογιζόμενος, Κυρίῳ ψάλλων·

Ἀλληλούϊα.

Ἰδεῖν ἡμέραν Κυρίου ἐπιποθῶν μετά λῆξιν, Σοῖς συντόνοις ἐγκρατείας καμάτοις τόν Κύριον εὐηρέστησας καί Παραδείσου τάς πύλας σαὐτῷ ἠνέωξας, Σισώη θειότατε· διό κατά χρέος Σοί ἐκβοῶμεν, ἀπό καρδίας ψάλλοντες·

χαῖρε, δι’ οὗ ἡ τοῦ Χριστοῦ χάρις δωρεῖται, χαῖρε, δι’ οὗ ἡ τοῦ Σατάν κακία σοβεῖται·

χαῖρε, τό τοῦ Κυρίου ἐθελούσιον θῦμα, χαῖρε, τό Διαβόλου καιριότατον πλῆγμα·

χαῖρε, οὗ ἡ μνήμη ἐν ἡμῖν μακαρία, χαῖρε, Ὀρθοδόξων πιστῶν προστασία·

χαῖρε, ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τό ἔσοπτρον, χαῖρε, ἀπάτης τοῦ Βελίαρ τό δρέπανον·

χαῖρε, ὁ ὑπάρχων τοῦ Παραδείσου εὐωδίᾳ, χαῖρε, ὁ ἐλαύνων τήν τῶν παθῶν δυσωδίαν·

χαῖρε, ὅτι πρός ὕψος ἁγιότητος ἦρθης, χαῖρε, ὅτι πλουσίων χαρισμάτων ἐπλήσθης·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Καλλινίκου Αἰγύπτου τῷ βλαστῷ καί καυχήματι καί ἐρήμου τῆς πικρᾶς τόν πολίτην τόν ἔνθεον, ἀξιοχρέως τιμῶμεν οἱ πιστοί· τῷ αὐτῷ ἁγιάσαντι Κυρίῳ, δι’ Ὅν τό σῶμα ἔτυξεν, βοῶντες·

Ἀλληλούϊα.

Λαόν τόν τοῦ Κυρίου ἐν διακρίσει ποιμάνας, δι’ ἀσκήσεως ἀγάπης τῆς θείας ἐδέχθης τήν δροσίζουσαν φλόγαν, Σισώη Πατήρ ἡμῶν, καί στερρῶς τῇ προαιρέσει μαρτυρίου τόν δρόμον διήνυσας· διό Σοῦ τά παλαίσματα θαυμάζοντες λέγομεν·

χαῖρε, δι’ οὗ οἱ πιστοί ἐν εὐφροσύνῃ σκιρτῶσι, χαῖρε, δι’ οὗ οἱ ἐχθροί παντελῶς σιγῶσι·

χαῖρε, ὁ ζωῆς τῆς ἁγίας διδάσκαλος, χαῖρε, ὁ θεοφόρων Πατέρων ἐφάμιλλος·

χαῖρε, εἰκών ἔμψυχε ἀρραγοῦς καρτερίας, χαῖρε, ἄνθος μυστικόν οὐρανῶν εὐθαλείας·

χαῖρε, ὁδηγός εὐλαβῶν ὁ θεόσοφος, χαῖρε, ὁ φωτί οὐρανίῳ θεούμενος·

χαῖρε, δι’ οὗ ὁ Χριστός ἀνυμνήθη, χαῖρε, δι’ οὗ ὁ Σατάν κατηργήθη·

χαῖρε, ὁ δεδοξασμένος τῷ ἦθῃ τῶν τρόπων, χαῖρε, ὁ λελαμπρυσμένος τῷ ὄγκῳ τῶν κόπων·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Μένει εἰς τόν αἰῶνα Σισώη πατρός ἡ δόξα, ἧν ἐκτήσω ἐν τῇ ἐρήμῳ τῷ καύματι τικόμενος, Χριστόν ὁμολογῶν Θεόν ἐνανθρωπήσαντα· διό ὡς παρρησίαν πρός Αὐτόν κεκτήμενος, πάσης βλάβης διασώζει τούς βοῶντας·

Ἀλληλούϊα.

Νίκην τήν μόνην καί μένουσαν διά βίου ζητῶν, ἀσκητικοῖς ἀγῶσι τόν ἀρχαῖον πτερνιστήν κατήσχυνας· διό τάς ἀριστείας Σου ἐξυμνοῦντες καί τάς Σάς πρεσβείας πρός Θεόν ἐξαιτούμενοι, χρεωστικῶς ἐν τιμῇ ἐκβοῶμεν Σοι τοιαῦτα·

χαῖρε, τῆς ἀγάπης τῆς θείας θησαύρισμα, χαῖρε, τῆς πτωχείας τοῦ Λόγου ἐναύλισμα·

χαῖρε, ὁ τοῦ Χριστοῦ πράξει κηρύξας τό ὄνομα, χαῖρε, ὁ τῆς χάριτος Αὐτοῦ δειχθεῖς σκήνωμα·

χαῖρε, ὁ μαρτυρήσας προθύμως τῇ συνειδήσει, χαῖρε, ὁ σῶμα τύξας τῇ ὑπερανθρώπῳ ἀσκήσει·
χαῖρε, σύναξις εὐφρόσυνος καί σεπτή παρεμβολή, χαῖρε, πτῶσις ἡ τοῦ δράκοντος καί ἡμῶν καταφυγή·

χαῖρε, ὁ γεωργίας καινῆς τό λαμπρόν ἀπάνθισμα, χαῖρε, τό οὐρανίας πατρίδος φωτοφόρον πόλισμα·

χαῖρε, ὁ ἀστράπτων βίον τόν ἰσάγγελον, χαῖρε, ὁ προχέον μῦρον τό οὐράνιον·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Ξένος τῶν ἐν τῶ κόσμῳ ἀγαθῶν καί ἠδέων καί πάροικος τῆς ὑπ’ οὐρανόν ὅντως ἐφάνης, Σισώη μακάριε, ξενοπρεπῶς διά βίου ἀγωνισάμενος· ὅθεν Ὀρθόδοξοι πάντες κατά χρέος τιμῶντες Σε, Κυρίῳ τῷ Σε ἁγιάσαντι βοῶμεν·

Ἀλληλούϊα.

Ὅλως ἡγιασμένος καί τοῖς ὑδρῶσι λελουσμένος, ἡμῖν παρά Κυρίου ἐδόθης, εἰς πρεσβείαν πρός Αὐτόν, Ὁσιώτατε· μαρτυρίου προαίρεσιν γάρ καί ἀσκήσεως βίον συγκεράσας, ἰσχύν παρέχεις ἡμῖν τοῖς ψάλλουσι·

χαῖρε, Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου ὁ διάδοχος, χαῖρε, τῆς εὐκλείας ἐκείνου ὁ ἰσότιμος·

χαῖρε, ὁ μωρός διά τήν χάριν τοῦ Κυρίου, χαῖρε, ὁ ἐν σαρκί κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου·

χαῖρε, κήρυξ διαπρύσιε τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, χαῖρε, μάχαιρα ἀμφίστομε τῆς ἀπάτης τοῦ ἐχθροῦ·

χαῖρε, ἀστήρ τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως, χαῖρε, ὀλετήρ τῆς ματαιωτάτης φρονήσεως·

χαῖρε, νόμων τῶν τοῦ Πνεύματος ἀσφαλής ὑφηγητής, χαῖρε, τρόπων κόσμου σχέσεων ἀληθής ἐκμειωτής·

χαῖρε, Ὁσίων Πατέρων τῶν πρώτων ὁ διάδοχος, χαῖρε, ἐκείνων τοῦ βίου καί τῶν τρόπων ὁ μέτοχος·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Πατέρων ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Παραδείσου ἐντυγχάνων, ὧν τόν βίον ἐζήλωσας, Σισώη τρισμάκαρ, ὡς δι’ ἀρετῆς καί ἀσκήσεως ἁγιασθείς, ἀξιοχρέως γεραίρεσαι ὑπό πάντων, τῶν τῷ Σέ δοξάσαντι Θεῶ κραυγαζόντων·

Ἀλληλούϊα.

Ροῇ μέλιτος ἀπό γλώττης, ὡς Ἀντώνιος ἄλλος, εὐσεβείας τόν λόγον κηρύττει, Σισώης ὁ θεῖος, ὅν πρῶτον ἐκεῖνος ἑαυτῷ ἐφήρμοσεν, λαῷ τῷ τοῦ Θεοῦ· διό καί ἡ Ἐκκλησία τοῦτον τιμῶσα, βοᾶ αὐτῷ ἐν χαρᾷ συμφώνως·

χαῖρε, στρατιῶτα τοῦ Κυρίου κραταιότατε, χαῖρε, καθαιρέτα τοῦ διαβόλου ἐνθεώτατε·

χαῖρε, ἄνθος εὐωδέστατον τῆς ἀπαθείας, χαῖρε, σκεύος πολύτιμητον τῆς ἀκακίας·

χαῖρε, τοῦ Χριστοῦ ἐκλογίον τό θεῖον, χαῖρε, τοῦ ἀκτίστου φωτός τό δοχεῖον·

χαῖρε, λαμπάς τῆς θείας καθάρσεως, χαῖρε, ὁδηγέ τῆς ψυχῶν ἀνατάσεως·

χαῖρε, τῆς ἀγάπης τῆς οὐρανίου ταμεῖον, χαῖρε, τό κρειττόνων ἐν σαρκί ἐκμαγεῖον·

χαῖρε, ὁ σαρκός τάς ἀγλειδόνας κουφίζων, χαῖρε, ὁ ἁμαρτανόντων πολιτείαν ρυθμίζων·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Στέψας τήν κορυφήν Σου ὁ Χριστός τῷ στεφάνῳ, ἐν Παραδείσῳ μετά Πατέρων Σέ ἐνέταξε, Σισώη μάκαρ, ἔνθα χορεύεις Ἁγίων αὐλιζόμενος δήμοις· ἡμᾶς διό πάσης βλάβης καί κινδύνου διάσωζε, τούς ψάλλοντας τῷ Κυρίῳ·

Ἀλληλούϊα.

Τιμήν ἀπ’ Ἐκκλησίας ἠξιώθης, παμμάκαρ, δι’ἐγκρατείας ἐκγυμνασθείς καί δι’ ἀσκήσεως τόν πάλαι πτερνιστήν κατασχύνας· διό τάς ἀριστείας Σου τιμῶντες, οἱ τῷ φωτί τῶν πρεσβειῶν Σου ἐλπίζοντες, πίστει ἐνθέρμῳ μέλπομεν·

χαῖρε, ὁ πλουτήσας Πατέρων τήν ἔλλαμψιν, χαῖρε, ὁ ζηλώσας Ὁσίων τήν κατάστασιν·

χαῖρε, δι’ οὗ εὐσεβεῖς ἐξ οὐρανοῦ φωταυγοῦνται, χαῖρε, δι’ οὗ δυσεβεῖς διά παντός καταργοῦνται·

χαῖρε, δόξα καί ἀντίληψις Ὀρθοδόξων εὐσεβῶν, χαῖρε, σκέπη καί κραταίωμα τῶν ὑφ’ ἥλιον εὐλαβῶν·

χαῖρε, ὁ πλησθείς μενόντων δωρεῶν οὐρανίων, χαῖρε, ὁ ἀποστάς φθηρομένων ἐννοιῶν ἐπιγείων·

χαῖρε, ὁ θαυμάτων τήν χάριν δεξάμενος, χαῖρε, ὁ ἀκαθαρσίας τήν λύμιν τρεψάμενος·

χαῖρε, δι’ οὗ ἡ Ἁγία Τριάς πανενδόξως ἀνυμνεῖται, χαῖρε, δι’ οὗ ἡ πᾶσα γῆ ἀνυστάκτως φρυκτωρεῖται·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Ὕμνοις ἐπινικίοις τήν Σήν πολιτείαν καί κόπων τῶν μεγίστων τούς πόνους τιμῶμεν, χαιρετιστήριον ὠδήν Σοί προσφέροντες, Ἅγιε· τῷ δέ Σέ δοξάσαντι Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι, πανευφροσύνως ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει ἐκβοῶμεν·

Ἀλληλούϊα.

Φλέγει Βελίαρ τήν ἰσχύν, ἡ ἐνοικοῦσα τοῖς τιμίοις Σου Λειψάνοις τοῦ Πνεύματος χάρις, Σισώη Πατήρ ἡμῶν· ἁγιάζει δέ τούς πίστῃ προστρέχοντας καί ταῦτα προσκυνοῦντας· διό μετ’ εὐφροσύνης, ἐν χαρμονῇ Σοι βοῶμεν·

χαῖρε, ῥεῖθρον καθαρόν ναμάτων μυστικῶν, χαῖρε, ἄνθος εὐώδες Βασιλείας Οὐρανῶν·

χαῖρε, ὁ λυτῆρ συνοχῆς τῆς ψυχοφθόρου, χαῖρε, ὁ δοτῆρ χαρμονῆς τῆς θεοδότου·

χαῖρε, πύργε ἄσειστε τῆς Ἐκκλησίας, χαῖρε, πτῶσις ὁλοσχερῆς τῆς ἀγνωσίας·

χαῖρε, δι’ ὅν ὁ ἐχθρός Σατάν οἰμώζει, χαῖρε, δι’ ὅν εὐσεβεῖς πιστοί σκιρτῶσι·

χαῖρε, ἀηδών θεοβρύτου συνάρσεως, χαῖρε, λαμπηδών οὐρανίου ἐμφάνσεως·

χαῖρε, ὁ λόγος τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας, χαῖρε, ἡ πτωχῶν πηγή παραμυθίας·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Χαίρων τῆς ζωῆς τῆς ἀλήκτου νῦν ἀπολαύεις, Σισώη μακάριε, σύν πάσῃ ψυχῇ οἷα τόν Κύριον ηὐηρέστησε καί πάντα τά τῶν Ἀγγέλων καί Δικαίων συστήματα· ἀπό πάσης δέ λύπης καί ὀργῆς ἡμᾶς ῥύεσαι, τούς πόθῳ τελοῦντας τήν μνήμην Σου καί Κυρίῳ ἄδοντας·

Ἀλληλούϊα.

Ψάλλομεν Σισώη τήν ἀείφωτον δόξαν, ὅς Κυρίου τῶν λόγων ποιητής ἀνεδείχθη· «ὅστις – γάρ – θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» ἀκούων, ἔσπευσε τρέχων καί διά βίου Ἐκείνου μαθητής ἐνεφάνη· διό αὐτοῦ τά παλαίσματα θαυμάζοντες βοῶμεν·

χαῖρε, ὁ τῶν πόνων φανείς ἰσχυρότερος, χαῖρε, ὁ τῶν ἠδέων δειχθείς ἀνώτερος·
χαῖρε, ὁ τῶν παθῶν τάς ἀκάνθας ἐκτίλλων, χαῖρε, ὁ τῶν ψυχῶν τάς ἀρούρας ἀρδεύων·

χαῖρε, Χριστοῦ ἡ ἁγιωτάτη παράταξις, χαῖρε, Σατάν ἡ τελειωτάτη κατάργησις·

χαῖρε, ὁ τοῦ Σωτῆρος τόν σταυρόν ἀράμενος, χαῖρε, ὁ τήν μένουσαν πόλιν δειξάμενος·

χαῖρε, λαμπηδών Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, χαῖρε, ἀντιλήπτορ τοῦ θρησκεύοντος λαοῦ·

χαῖρε, χαιρετισμοῦ τοῦ ἐμοῦ ὁ συλλήπτωρ, χαῖρε, τῆς ψυχῆς τῆς ἐμῆς ἀντιλήπτωρ·

Διό Σε πάντες, Σισώη, γεραίρωμεν.

Ὦ Σισώη Μεγάλε, τῆς Αἰγύπτου τό κλέος, Ἀγγέλων συμπολίτα τῶν θείων (ἐκ τρίτου μετά τῆς ἐπωδοῦ, «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν»), σύν τούτοις καί πᾶσι τοῖς Ἁγίοις Χριστόν ἐκδυσωπήσατε, πταισμάτων διδόναι ἡμῖν συγχώρησιν, τοῖς Αὐτῷ βοῶσιν·

Ἀλληλούϊα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.

(Ποίημα Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου).

πηγή: voutsinasilias.blogspot.gr

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

ΣΙΣΩΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ, ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου